Reisverslag vogelwaarnemingen in het buitenland
Plaats: Alaska
Afstand: Losser - Anchorage ca 7000 km (hemelsbreed)
Periode: augustus - september 2006
Auteur: Ronald Kamphuis
Vorig jaar heb ik samen met mijn vriendin een rondreis door Alaska gemaakt.
Hier volgt een verslag van de in augustus/september gemaakte rondreis.
Alaska stond voor ons al lang op de ‘to do list’ zoals veel
natuurliefhebbers dat wel hebben denk ik. Alaska is de 49e
staat van de Verenigde Staten en daarmee ook een staat van
superlatieven:grootste, meeste, hoogste voor wat betreft bergen, gletsjers,
wilde dieren etc. De hoogste berg van Noord Amerika staat in Alaska, Mount
Mc Kinley met een hoogte van 6.194 m. De meeste bezoekers die naar Alaska
gaan, komen voor het vissen op heilbot en zalm, het observeren van wilde
dieren en voor het prachtige landschap. De reis hebben we ‘self guided’
gedaan vanwege de flexibiliteit die je dan hebt. De overnachtingen hebben we
gedaan in bed & breakfast accommodaties. Het vervoer was verzorgt d.m.v. een
huurauto.
Na aankomst ’s avonds in Anchorage en onze huurauto opgehaald te hebben,
zijn we naar ons eerste overnachtingadres gereden. Het weer was niet al te
best, een beetje motregen. Ook de voorspellingen waren niet erg gunstig voor
de komende tijd.
Denali NP
Na een stevig ontbijt ’s morgens verlaten we Anchorage en rijden we via
Palmer over de Parks Highway richting Denali National Park. Het weer is
bewolkt en af en toe valt er iets regen. De temperatuur is rond de 17
graden. Buiten Anchorage veranderd het landschap gelijk. Het is nu een
uitgestrekt en glooiend landschap geworden met veel sparren/naaldbomen. Hoe
verder we naar het noorden rijden hoe uitgestrekter het landschap het wordt.
Ook het verkeer op de weg wordt steeds rustiger.
Bij Talkeetna maken we een stop om te pauzeren. Hier is het landschap al
veranderd in een toendra, met op de achtergrond vaag de contouren van de
Alaska Range. Normaal zou je Mount McKinley al moeten zien, maar vanwege de
laaghangende bewolking zien we hem niet. Aangekomen bij Denali NP bezoeken
we eerst het visitor center om informatie te vergaren over dit park. De
eerste 15 km van de toegangsweg kun je op eigen gelegenheid afleggen. De
rest van dit park kun je alleen d.m.v. een shuttlebus afleggen. Voor de
volgende dag boeken we de ‘Tundra Wilderness Tour’. s ’ Morgens vroeg op
voor de excursie. Tijdens de rit door dit park zien we o.a.: elanden,
mountain goats, moerassneeuwhoen en tenslotte
ook nog drie grizzly beren op grote afstand. Ook stoppen we regelmatig om
een foto te kunnen maken van het spectaculaire landschap. Vooral het
uitzicht op de Polychrome Range is prachtig.
Fairbanks
Na al dit moois rijden we de volgende dag verder naar Fairbanks, de
noordelijkste stad van Alaska. Hier brengen we gelijk een bezoek aan de
Creamers Field Migratory Waterfowl Refuge vanwege de kraanvogels(sandcranes)
die hier tijdens de trek altijd in zeer grote aantallen verblijven. Prachtig
om de vliegbewegingen etc. van deze mooie vogels te observeren en te
fotograferen. Ook zien we natuurlijk de canadese gans in grote getalen en
wat slobeenden. In de struiken langs het water zien we onze eerste ‘moose ‘
eland.
Op advies van een medewerker van het visitorcenter bezoek ik ook nog een
natuurgebied in de buurt van Fairbanks, waar veel eenden, duikers en andere
watervogels zouden moeten zitten. Zelf zag ik o.a.: dodaars, wilde
eend en kuifeend. Na al dit kraanvogelgeweld was het tijd om weer verder te
reizen.
De volgende bestemming was Wrangell St-Elias NP in de buurt van Glennallen,
een stukje zuidelijker rijden dus. Het rijden over de Alaska highway’s is
bijzonder relaxed! Weinig verkeer en genieten van de mooiste vergezichten en
landschappen. Onderweg naar Wrangell St-Elias NP kun je diverse stops maken
waar je de Alaska – Pipeline kunt zien. Dit is een olietransportpijplijn van
800 mijl lang die van Prudhoe Bay in het noorden naar Valdez in het zuiden (Gulf
of Alaska) loopt. Mount St.Elias is de twee na hoogste berg van Amerika.
Wrangell St-Elias NP is het grootste NP van Amerika (2x zo groot als Denali)
en het bedekt 4 bergketens namelijk:Chugach, Alaska, Wrangell en de St.
Elias. Door de enorme bergen is er voor bezoekers niet erg veel te doen. Wij
rijden een stukje met de auto voor zo ver het gaat het park in, want de
wegen zijn van gravel en soms bijzonder slecht. Ook het weer werkt niet mee
vanwege regen en harde wind. Toch kan ik hier een stel moerashoenen spotten
en een koppel toendrazwanen op een verlaten meertje. Verder bied dit park je
natuurlijk erg fraaie uitzichten op de bergketens.
Valdez en Prince William Sound
Na een lange autorit over de Thomson pass door een prachtig berglandschap
met gletsjers, watervallen, rivieren etc. komen we eindelijk aan in Valdez.
Valdez is een havenstad aan de Golf van Alaska en het vertrekpunt voor
excursies door de Prince William Sound, waar we de volgende dag een kijkje
gaan nemen. Ook is Valdez bekend van de ramp met de olietanker Exxon Valdez in 1989.
In Valdez liggen nu ook de gigantische tankers aan de terminal. Voor de
volgende dag hebben we excursie geboekt bij Stan Stephens, die ons naar
de Colombia- en Meares Glacier brengt. Het weer die dag is niet erg best,
laaghangende bewolking en soms lichte motregen. Maar ja, dat is ook normaal
hier in deze regionen en de tijd van het jaar. We varen door een
fjordengebied met stijl oprijzende bergwanden, waarvan zich diverse
watervallen naar beneden laten vallen. Op de rotsen en kliffen zien we oa
aalscholvers en grote kolonies drieteenmeeuwen. Ook zien we bald eagles op
diverse plaatsen in de boomtoppen op de uitkijk. Naast de boot zwemmen soms
wat zeeotters mee. Na een tijdje varen zien we in de verte de eerste
ijsschotsen drijven, eerst kleine daarna steeds groter wordend. Als we de
Meares-Glacier bereiken is de boot dan ook helemaal omringd door
ijsschotsen. De ijsschotsen hebben prachtige kleuren die uitlopen van wit
naar soms diep blauw. Dit komt door het zuurstofgehalte van het ijs. Het ijs
hier kan dan ook wel zo’n 2000 jaar oud zijn! Onderweg terug naar Valdez
zien we nog een groepje harlekijneenden aan de oever zitten.
De volgende dag gaan we nog eerst even een kijkje nemen bij de haven,
voordat we verder rijden naar Palmer. Het is dan eb ,wat dan weer de nodige
vogels aantrekt op het drooggevalen slik. Zo kan ik oa :
trompetzwanen,slobeenden, beringmeeuwen, zilvermeeuwen en grauwe franjepoten
spotten.
Na een tip van een local konden we nog een zwarte beer zien vissen op zalm
bij een rivier die uitmondde in de haven van Valdez. Dit was natuurlijk een
geweldig schouwspel. Dan weer verder naar Palmer. Onderweg heb je een
prachtig uitzicht op de Chugach Mountains. We maken een fotostop bij de
Matanuska Glacier. Dit is een van de meest toegankelijke gletsjers van
Alaska. Na een stevige wandeling en de nodige foto’s gemaakt te hebben
rijden we verder richting Palmer. Vlakbij onze B&B zien we een eland staan
aan de kant van de weg. Van het drukke verkeer lijkt zij zich niets aan te
trekken..
Seward en
Na Palmer rijden we richting Seward, waar ons volgende hoogtepunt staat te
wachten. Seward ligt op het schiereiland Kenai. Het havenplaatsje Seward is
de uitvalsbasis voor boottochten door het Kenai Fjords National Park. Het is
een uniek fjordenlandschap met een aantal actieve getijdengletsjers en een
diversiteit aan zeedieren zoals walvissen, zeeotters, zeeleeuwen, rotsen vol
zeevogels. Ook maken we hier natuurlijk een boottocht door dit fantastische
park. Het weer scheen alleen weer niet mee te werken deze keer. Ook deze
morgen was het weer zwaar bewolkt en mistig. Maar toen we eenmaal buiten de
haven van Seward waren, klaarde het helemaal op en was de lucht tenslotte
strak blauw! Dit is dus Alaska, het weer kan zo veranderlijk zijn hier. Ook
hier varen we weer langs ijsschotsen als we dichterbij de Exit-Glacier
komen. Een prachtige plek met een absolute stilte! Alleen wordt soms de
stilte onderbroken als grote stukken ijs van de gletsjer afkalven en met
donderend geweld naar beneden stort. Ook hier zien we grauwe franjepoten,
zwartpootdrieteenmeeuwen, bandijsvogel, zeekoeten, zeearend, aalscholvers,
kuifpapegaaiduikers en de gehoornde papegaaiduiker. Het hoogtepunt was wel
het zien van 2 bultruggen die een tijdje met de boot mee zwommen en doken.
Terug in Seward was het het weer alweer minder geworden. In Seward hebben we
nog een bezoek gebracht aan het Sealife Center, waar men het dierenleven in
het Kenai Fjords NP kan aanschouwen. Sommige dieren zijn hier herstellende
van ziekte of een milieuramp. We zien hier oa: ijseend,
zwart-roodpootdrieteenmeeuw, alken, zeekoet, kuif- en
gehoorndepapegaaiduiker. In de haven van Seward kan ik nog 2 grauwe
franjepoten fotograferen.
Homer
Na al dit natuurgeweld naderd het eind van onze reis. De laatste 3 dagen
besteden we in Homer, ook wel ‘home of the bald eagles’ genoemd. Tevens
maken we vanaf hier een dagtrip naar Katmai NP met watervliegtuig, om de
bruine beren te zien en te fotograferen. Dit beloofd dus wat! De weg naar
Homer is schitterend, prachtige vergezichten op over de Cook Inlet. In Homer
aangekomen, gaan we eerst even inchecken in onze B&B. Ook deze B&B is weer
van alle gemakken voorzien en bied ook een prachtig uitzicht over de baai.
Hierna gaan we even proviand in slaan bij een mall voor onze trip die we de
volgende dag maken. Tevens gaan we even langs Emerald Air Service die ons de
trip verzorgt, om de reservering te bevestigen. In het kleine gebouwtje
hangen prachtige foto’s van bruine beren en het landschap van Katmai NP.
Hopelijk maak ik ook zulke platen morgen……
We lopen nog even langs de haven en wat souvenirwinkels. In de haven
hangen zojuist gevangen heilbotten aan haken om gewogen te worden voor de
verkoop. Natuurlijk trekt dit ook meeuwen aan, die je zo mooi kunt
fotograferen. Oa zie ik de beringmeeuw en zilvermeeuw. Op een lichtmast bij
een RV-park zie ik nog 2 bald eagles zitten. Homer is ook bekend door de ‘
Eagle Lady’ , een oude vrouw die in de winter de bald eagles op het strand
dagelijks met vis voert. Het aantal eagles loopt dan op tot zo’n 200
exemplaren! Tijdens laagwater konden we aan het strand geelpootruiters en
wintertalingen zien fourageren. Aan het einde van de dag kunnen we vanaf
onze B&B mooie opnames maken van de zonsondergang over de Katmai Mountains.
Een mooie afsluiting van de dag!
De volgende morgen vroeg op, want het hoogtepunt van de reis is aangebroken!
Een ‘bearviewing’trip met het echtpaar Chris en Ken, twee biologen die al
jaren actief zijn met bruine beren. We rijden naar Beluga Lake, waar het
watervliegtuig, een 50 jaar oude Beaver ligt te wachten op ons. Ken is de
piloot/fotograaf die de voorbereidingen treft voor vertrek, terwijl Chris
zijn vrouw ons verteld hoe we ons moeten gedragen in ‘bear country’. Dat
betekend dicht bij elkaar blijven als groep en rustig blijven. Makkelijk
gezegd als straks de beren op 10 meter van je af lopen….. Ook krijgen we
lieslaarzen aangemeten, omdat we straks in Katmai NP door (natte)toendra en
rivieren gaan lopen. Het gezelschap bestaat uiteindelijk uit 11 man:
Ken,Chris,4 Australiërs,2 Amerikanen,1 Belg en wij tweetjes. Op de steiger
bij het watervliegtuig kan ik nog net een bandijsvogel fotograferen. Dan is
het tijd om te vertrekken. Ik mag naast de piloot zitten, wat natuurlijk mooi
meegenomen is. Zo kan ik mooie plaatjes schieten onderweg van de omgeving.
Oa van de actief rokende vulkaan Augustine, waar we vlak langs vliegen. Na
een uurtje vliegen over de Cook Inlet naderen we de kust van Katmai NP.
Beneden trekt een geweldig landschap voorbij met meertjes,rivieren en
valleien. Dan word de landing ingezet op een klein meertje. Door het raampje
zie ik al de eerste beren lopen …. Eenmaal aan land worden we inderdaad
ontvangen door de ‘locals’ 5 bruine(ofwel grizzly) beren naderen ons tot op
zo’n 10 meter afstand. In het begin giert de adrenaline door je lijf, maar dat
werd geleidelijk wel minder. Het went gauw zulke geweldige beesten in je
directe omgeving. Hierna maken we nog een flinke wandeling naar een rivier
waar het wemelt van de zalm. En natuurlijk komen hier ook beren op af, die
zich volvreten voor de aankomende winter! Ook hier kunnen we weer genieten
van spelende en vissende beren, wat natuurlijk mooie foto’s oplevert. Zo’n
dagje vreet geheugenkaarten en de portable harddisk begint al redelijk vol
te raken! Behalve beren zien we ook grondeekhoorns , zilvermeeuwen, en bald
eagles . Na al dit moois is het weer tijd om huiswaarts te keren. Moe maar
voldaan vliegen we weer naar Homer terug. Aan het strand van Homer zie ik
nog een smelleken op een boomstam zitten en in de verte zie ik een bald
eagle op een dode tak. Toen ik deze bald eagle redelijk dichtbij benadert
had voor een foto vloog hij helaas weg. Maar tot mijn verbazing werd zijn
plaats ingenomen door een slechtvalk!! Dit was natuurlijk een bonus om te
fotograferen! Uiteindelijk kon ik nog wel een bald eagle prachtig mooi
fotograferen op het strand van Kach.. Ik zag hem zitten en sloop steeds een
stukje dichterbij tot op een afstand van zo’n 6 meter!! Gelukkig bleef hij
zitten en had ik een zoomlens, zodat ik in de minimale stand (100mm)
close-ups van zijn prachtige kop kon maken. Dit was een geweldige afsluiting
van een zeer geslaagde trip door Alaska!
Ronald Kamphuis