Route 2: Les Marais en L'Etang de Bages      

Vanaf de camping heb ik de weg naar Gruissan genomen en in Gruissan heb ik de richting van Les Salins aangehouden. In Gruissan staat op de borden al de richting naar het infocentrum van de LPO aangegeven ( "Migration Oiseaux"). Ik verlaat Gruissan via de D 32 en rij langs het Etang de Gruissan naar het infocentrum. Vlak voor het infocentrum rij ik langs een gebied met een soort van kwelders. Dit gebied staat bij landwind bijna droog en bij zeewind staat het water tot de berm van de weg. Behalve de Kokmeeuwen en de Kleine Zilverreigers zie ik hier ook enkele Strandplevieren. Als ik later in de week nog eens langs kom ( tijdens een harde zeewind) zie ik hoe de Dwergsterns in het ondiepe water naast de weg naar voedsel duiken. Ik rij langs het infocentrum en passeer een brug waarvan de balken van het wegdek zo los liggen, dat enige aanpassing van de snelheid wel noodzakelijk is. Na deze brug komen we in een gebied waar rijst verbouwd wordt (1). Hier zie m'n eerste groep Koereigers. Op de dijkjes rondom de sawa's scharrelen Kleine Zilverreigers en Purperreigers. Ik zet de auto op een kleine parkeerplaats net over de sluis ( Ecluse de Mandirac). Met de fiets volg ik een deel van de fietsroute van Narbonne naar Port La Nouvelle. Ik fiets in zuidelijke richting langs het kanaal in de richting van 

L' Etang de L' Ayrolle. Langs de spoorlijn aan de overkant van het kanaal zie ik Blauwe Reigers, Kleine Zilverreigers en Steltkluten. Als ik bij het Etang L' Ayrolle aankom zitten de Geelpootmeeuwen al heel statig op een kademuur te wachten. Boven de meeuwen vliegt heel alarmerend een paartje Stelkluten en als ik over de kademuur kijk zie ik aan de rand van het water 3 kuikens rondlopen.

Ik fiets weer terug naar  de auto en vervolg mijn weg langs het kanaal in de richting van Narbonne. Na ca. 1 km maakt de weg een haakse bocht naar links en steek ik een spoorweg over. Zo'n 500 meter verder is er een soort kruising waarbij het doorgaande verkeer rechtsaf gaat. Ik parkeer hier de auto en fiets rechtdoor, de doodlopende weg in (2). Ik fiets nu een gebied in dat de Fransen les Marais, het moeras, noemen. Het is een nat gebied met grote stukken riet, maar ook hier en daar een weilandje met een paar paarden, verder staan er af een toe wat huizen langs de weg. De route is prima te doen per fiets en kan eventueel ook met de auto ( wel blijven hopen dat je geen tegenligger krijgt). Zodra ik de Marais in rij weet ik wat ik deze dag zal missen, nl. de oren en de kennis van mensen als Leo en Ben. Het riet zit vol met geluiden en kleine vogeltjes, die ik absoluut niet kan thuisbrengen om de doodeenvoudige reden dat ik ze niet ken. Ik moet me dus beperken tot de wat grotere soorten die voor mij als beginnend vogelaar wat makkelijker te determineren zijn. Op de T-splitsing ga ik links en na ongeveer 150 meter wordt er dan ook aan mijn wensen voldaan. Aan de oever van het Etang de Bages staat een groep van 19 Flamingo's te fourageren (3). een halve kilometer verder zie ik in mijn zoekerbeeld een uniek plaatje. Ik heb in één beelde de volgende vogels "gevangen": Kleine Zilverreiger, Grote Zilverreiger, Blauwe Reiger, Kleine Pelikaan, Heilige Ibis, mannetje Bruine Kiekendief en duikende Dwergsterns (4).

De Ibissen en de Pelikanen zijn afkomstig van een Afrikaans reservaat aan de overkant van het meer, bij Sigean. De vogels vliegen hier vrij rond en zwerven door de hele omgeving. Door de Pelikanen wordt er zelfs al gebroed. Vanaf de weg heb ik aan de linkerkant steeds uitzicht over het Etang de Bages en rechts van mij liggen uitgestrekte rietvelden afgewisseld door kleine weilanden of braakliggende terreinen. Als de weg met een haakse bocht naar links draait zie ik vlak voor me een groep van meer dan twintig Kleine Zilverreigers waartussen diverse Steltkluten scharrelen (5). Een eind verderop zie ik aan de rechterkant van de weg diverse ondiepe meertjes met daarin Blauwe Reigers, twee Grote Zilverreigers, een Heilige Ibis, een groot aantal Steltkluten en een enkele Grutto. Aan de andere kant van de weg zweeft het vrouwtje van de Bruine Kiekendief laag over de rietvelden (6). Een paar honderd meter verderop loopt de weg uiteindelijk dood. Ik keer hier en fiets de route in een kalm tempo terug naar de auto. Bijna de gehele weg zweeft de Bruine Kiekendief boven de rietvelden aan mijn rechterkant met me mee.

Route 1: Les Salins, Île de St.-Martin en L'Etang de L'Ayrolle

Route 3: Oevers van de Aude en La Matte bij Lespignan